Paroles

یه مادر که میچرخه دورِ بچه اش
بچه ای که تو این دنیا پُره خدشه اش
یه مرد که می گردید به دورِ زنش
زنی که تو کوچه های این شهر یه هرزه اس
هرزه ای که میچرخه دور لوله
لوله ای که وصله پرده به سرش و فوله
یه خورشید که شدم محو نور دورش
یه زمین که میچرخه به دورِ خودش
یه دنیاس که می چرخه به دورِ خدا
آخ، بد جور شکستی

خواستی کشتیام به گل بشینه
آخه نامرد واسه ما دیگه این دل نمیشه
هرکی از راه رسیده رو قلبم پاگذاشت، نه
من که هر چی داشتم اول راه گذاشتم
چه آدم بیکاری شدم
کلی نامردی کشیدم تا سیگاری شدم

تو عقابی و من فنچم
تو تنفر، من عشقم
تو پاک کردی منو از ذهنت
من از تو نوشتم
تو بودی سر نوشتم
تو بودی عشقم
تو بودی عشقم

تو عقابی و من فنچم
تو تنفر، من عشقم
تو پاک کردی منو از ذهنت
من از تو نوشتم
تو بودی سر نوشتم
تو بودی عشقم
تو بودی عشقم

یه شیشه پر دود استوانه ای
رگ ها باد کرد چشا پر خون
تو جیب پر تراس بجا پر پول
نفس و ریه رو برید پک
بینی ها خفه و پلیپ شد
هرچی قفل زدم رو آسمونا
دیدم از پشت ابرا نیومد بیرون ماه
خودشو ماه قایم کرده
شایدم مثل من قلبشو یکی زیر پاه له کرده
د آخه ماه بده رخ به چی تو دنیای پر نقطه چین
ترکت کردم مثل سیگاری که هر روز میخوام بکنم ترکش
نسبت من و تو میمونه مثل یه تیر و ترکش
هی مردم دنیا رو دیدم پی بردم
که چقد نابینا آرامشمنده
یکی بم بگه مرگ یک یا پنجه کانالش چنده
میگیرم کام میکنم حبس بعد فوت و دود اینا نشد توم عقده
به تو رکوع کردم ولی بخدام سجده که دعاش مفته
نگاش قفله به ما گفته هر چی هستی خورشید باش هم سطح پشتیت باش

تو عقابی و من فنچم
تو تنفری من عشقم
تو پاک کردی منو از ذهنت
من از تو نوشتم
تو بودی سر نوشتم
تو بودی عشقم
تو بودی عشقم

تو عقابی و من فنچم
تو تنفری من عشقم
تو پاک کردی منو از ذهنت
من از تو نوشتم
تو بودی سر نوشتم
تو بودی عشقم
تو بودی عشقم

سیگار تو دست زیر دوش توی بخار داغی
یادم افتاد به یه مورچه ای که شده بود عاشق تفاله چایی خندیدم
یادمه ولی یادم نبود که خودم بودم عاشق یه آشغالی که فکر کردم آدمه
آدم، بچه شدم الان داره شیطون داد میزنه که آدم بیارید سجده کنم
درسته آدمای خوب پا بندن ولی آدمای خوب بازندن
توئم مثل یه سیب کالی که تودل هیچکسی جایی که نداره
سیبی که یه بار کرم بزنه آخه خوردنش فایده نداره
میبینی لبام سیاس ولی نه بخاطر سیگار
بخاطر هزار حرف نگفته اس
از هزار درد نخورده اس
که طعمشو هنوز نچشیدی این رسمشه
کسیو که بخوایی میشکنه
اونی که نخوایی دمت میپره
زندگی با این غما میگذره
تو رفتی ولی عشق به خدا همیشگیه
عشق به خدا دریچه ایه که تو تاریکی رو به نوره، رو به رومه، دوره دوره
ولی خودم می گیرمش این حس قشنگو می بینمش