متن ترانه

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روز ها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

بار سنگین عین جرثقیله
تر تمیز میریم سر زمینم
فقط میترسن که نرسن این ها
نه جایی نمیشه رفت تهش همینجاست
زندگی همین چند اپیزوده
پس سخت نگیر اگه کم بدی فوله
کردم اون کاری که به من نمیخوره
روی اینستا چون از بس که سمه این گلِ
بخشیدم همه رو جز خودم
تمرکزم رو رپ نبود این چند وقت کلا
نمیخواستم بشم شرمنده نوه ام
توی شصت سالگیم هم واسش یه خونه بخرم
آدم بدا شدن خوب با ما
زود میره بگین بود حالا
هر چی زور زدیم چیزی فرق نکرد
هر کی بدی بهش کردم بگی شرمنده ام

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روزها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

هر روز میکنه این جوینت بیدارم
سریع میزنم بیرون نبینن حال بدمو
خیابون ها شدن دوست قدم هام
الآن خیلی وقته دلم میخواد خونه نرم و
چند تا خط برم نقطه بزارم
تهش مرگه پس بذار غنچه بچاقم
زمینی نبودم آسمونم همش
یه روز میاد بالا برج میخوابم
سلامتی سقف بالام
مامور کتک ها و اخم بابام
آدم بدا شدن حک رو تنم
همه میریم ولی میمونه این رد پا
روو همه چشم هامو میبندم و
حال من گفتی نیست
دوباره الکی میخندم و
با این که خبری نیست

میگذره ساعت
میمونه خاطره
فقط بده حالم
میره موش تو دیوار اتاقم
نه نمیبره خوابم
چقدر الکی به خودم گفتم حالم خوبه
چقدر تصویر تو آینه رو باور کنه
هی یه روز میرسیم به آخر

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روزا رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها