Paroles

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روز ها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

بار سنگین عین جرثقیله
تر تمیز میریم سر زمینم
فقط میترسن که نرسن این ها
نه جایی نمیشه رفت تهش همینجاست
زندگی همین چند اپیزوده
پس سخت نگیر اگه کم بدی فوله
کردم اون کاری که به من نمیخوره
روی اینستا چون از بس که سمه این گلِ
بخشیدم همه رو جز خودم
تمرکزم رو رپ نبود این چند وقت کلا
نمیخواستم بشم شرمنده نوه ام
توی شصت سالگیم هم واسش یه خونه بخرم
آدم بدا شدن خوب با ما
زود میره بگین بود حالا
هر چی زور زدیم چیزی فرق نکرد
هر کی بدی بهش کردم بگی شرمنده ام

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روزها رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها

هر روز میکنه این جوینت بیدارم
سریع میزنم بیرون نبینن حال بدمو
خیابون ها شدن دوست قدم هام
الآن خیلی وقته دلم میخواد خونه نرم و
چند تا خط برم نقطه بزارم
تهش مرگه پس بذار غنچه بچاقم
زمینی نبودم آسمونم همش
یه روز میاد بالا برج میخوابم
سلامتی سقف بالام
مامور کتک ها و اخم بابام
آدم بدا شدن حک رو تنم
همه میریم ولی میمونه این رد پا
روو همه چشم هامو میبندم و
حال من گفتی نیست
دوباره الکی میخندم و
با این که خبری نیست

میگذره ساعت
میمونه خاطره
فقط بده حالم
میره موش تو دیوار اتاقم
نه نمیبره خوابم
چقدر الکی به خودم گفتم حالم خوبه
چقدر تصویر تو آینه رو باور کنه
هی یه روز میرسیم به آخر

هنوز یادم میوفتن آدم بدا
که راحت میکردن حالمو بد
اون روزا رو یادم نیار
من تصمیم گرفتم آدم شم
بذار برو منم اینجا تنها بذار
گوش نمیدم به حرف های باد
نمیفهمم چرا ابرا میبارن
وقتی سنگین میشه بال پروانه ها