متن ترانه

آخر راه اومدن با روزگار
گره کوریه که بخت منه
که تموم اتفاقای بدش
شاهد زندگی سخت منه
شاید این زخمی که از تو خوردمو
از حرارتش زبونه میکشم
یا تموم بی کسیامو فقط
فقط از دست زمونه میکشم
بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری
بگو هستی تا نترسونتم
ظلمت این شب تکراری و
بگو هستی و روی ماه تو امشب
پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من
ابری نمیمونه همیشه
بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری
بگو هستی تا نترسونتم
ظلمت این شب تکراری و
بگو هستی و روی ماه تو امشبم
پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من
ابری نمیمونه همیشه
من که پشتم به خودت گرمه و باز
هر چی این راهو میام نمیرسم
نکنه دستمو ول کردی برم
که به هر چی که میخوام نمیرسم
شایدم من اشتباهی اومدم
که در بسته رو وا نمیکنی
من به این سادگی دل نمیکنم
از تو که
منو رها نمیکنی
بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری
بگو هستی تا نترسونتم
ظلمت این شب تکراری و
بگو هستی و روی ماه تو امشب
پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من
ابری نمیمونه همیشه
بگو بازم هوامو داری و مث همه منو تنها نمیذاری
بگو هستی تا نترسونتم
ظلمت این شب تکراری و
بگو هستی و روی ماه تو امشبم
پشت ابرا پنهون نمیشه
آسمون بخت تیره ی من
ابری نمیمونه همیشه