Paroles

صدا رو توو گوشم زیاد کن
تو تصور کن با دویست تا استارت زدی
فرار کردی توو عمق
یارو انقدر * مغزه که دیر پاس میده
خب میری توو آفساید دیگه به توچه
تقصیر تو نی که
مقصر هیچوقت یه نفر نی
طبیعت انقدر * نی که به خاطر خطای یه نفر
یه تیم رو * بده
باید تیون بندازی رو
حله دادا
سرِ کار، کار که نه
یه جوری خود سوختن انگار
یک یک دو دو هشت
که میسازیم گلدون برا خار
ما هنوز سر سر پاییم و هر روز سر کار
کار که نه، یه جوری خود سوختن انگار
که میسازیم گلدون برا خار
من جوون ترین مار این بیشه بودم
حالا پیر ترین گرگه منم
یاد گرفتم * نزارم تا یهو * نره * ننم
من هنوز هم همون تخس کنه ام
ولی وقت ندارم دیگه * بزنم
یه سر و گردن همش همه دورن ازم
من باید مورفین بزنم بقیه کوک بزنن
آخه هار ترین موجود این شهر منم
بدنم رنگ و وارنگ شهر فرنگ
من ماده شیر نداشتم
تا الان که افتادم دست یه مشت بچه پلنگ
حالا من موندم و دست های سرد
نگاه پرت
یه حال بد دوباره رد پای درد
هر کی به ما رسید نگو برد، نگو خورد
نگو اماله کرد
اماله کرد
حسن بابا
من از عذاب وجدان شدم اینی که میبینی
چون از مالیدن مردم بهم سیرم
که میشینی کنارم خودم رو جمع میکنم
من به تلخی زدم چون بی رحمه شیرینی
یه سایه میدوئه دنبال من
این چی میخوادش ازم
این توهم لعنتی
داره مغزم رو میگادش اصلاً
دیگه کلا شلم بس که بهم دگزا زدن
دیگه گوه بخورم عمرا
به هیشکی کاغذ و امضا ندم
مگه آدم چیکار کرده باهام جن ها بَدَن
با سیگارم سوزوندم نوک این زبونم رو
که به هیشکی نگم دوست دارم
ببین من چقدر بالا بودم
که تو رو شتر ندیدم و چطور بوس بهت دادم
هر چقدر هم که دُزِت های باشه
سمه حرف هام میکنه گوزت بازم
یه چهار تا قل هو الله بخون
یهو شروع نشه روزت با من
هشه
آخه هار ترین موجود این شهر منم
بدنم رنگ و وارنگ شهر فرنگ
من ماده شیر نداشتم
تا الان که افتادم دست یه مشت بچه پلنگ
حالا من موندم و دست های سرد
نگاه پرت
یه حال بد دوباره رد پای درد
هر کی به ما رسید نگو برد نگو خورد
نگو اماله کرد
اماله کرد
از اونجا که رسیدم این بالا پای پیاده
از اونجا که تو راه پاره شدیم خب این لا پا خایه زیاده
از اونجا که نترسیدیم دیگه بازی شروع شد
الان من میدوئم دنبال اون سایه سیاهه
در گوشِ من جای اذون ببین توو بچگی دائم تل و بنگ میکشیدن
ولی بازم من اون آینده تاریکم رو رنگی کشیدم
آقام روو صد تا دارو غر میزد دیگه ببین من چی کشیدم
من از زیر لگد مامور هاست میدونی اون گنگی که چیدم
میگه در دیزی بازه گربه چه مادر جندس
کره خر پاچه میگیره تو بگو گرگِ چرا پس زندست
این جماعت همه کور و گدا
من شدم شعبده باز معجزه هام هم قصست اَه
اینا بال دراری پرواز کنی میگن علیله
اینجا واسه ننه گاییدنا راست شدنه * دلیله
بذار بقیشو خوب که شدم بعد دو تا دود بگم
من تازه این اولیمه
بذار کوک بشم بازش کنم
بذار عوض کنم فاز شبو که بگیره فازش تو رو هم
بذار دورت کنم از اون که بیخود
صداشو هی میکرد جاکش بلند
بذار کَلت یکم هوا بخوره و منم نازش کنم
بذار تو بغلت این تن جنگی رو من خوابش کنم
بذار آروم باشم با تو تو خونه
باز بشه صدای آرامش بلند
آخه هار ترین موجود این شهر منم
بدنم رنگ و وارنگ شهر فرنگ
من ماده شیر نداشتم
تا الان که افتادم دست یه مشت بچه پلنگ
حالا من موندم و دست های سرد
نگاه پرت
یه حال بد دوباره رد پای درد
هر کی به ما رسید نگو برد نگو خورد
نگو اماله کرد
اماله کرد
هی
آدما بهت میچسبن
بعد یه روز بلاخره میرن و تیکه از وجودتو با خودشون میبرن
سعی کن با کسی بگردی که اینقد خودش داشته باشه
که وقتی میره تیکه ی کوچکتری ازت رو با خودش ببره
هر کی به ما رسید
یجوری به ما مالید
خلاص