Paroles

دریا که از رود جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
این کوضه چو من عاشقه زاری بود ه است
در بند سره ظلف نگاری بوده است
این دستی که بر گردن او می بینی
دستیست که بر گردن یاری بوده است
ای چرخ فلک خرابی از کینه توست
بیداد گری شیوه دیرینه توست
ای خاک اگر سینه تو بشکافند
از گوهر قیمتی که در سینه توست
آن قبر که جمشید در آن جای گرفت
آهو بچه کرد و ربه آرام گرفت
بهرام که گور کرفتی این همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفته