Paroles

امروز كه محتاج تو ام جاي تو خالي ست
فردا كه ميايي به سراغم نفسي نيست
در من نفسي نيست
نفسي نيست
در خانه كسي نيست

نكن امروز را فردا بيا با ما
كه فردايي نميماند
كه از تقدير و فال ما در اين دنيا
كسي چيزي نمي داند

تا آينه رفتم
كه بگيرم خبر از خود
ديدم كه در آن آينه هم جز تو كسي نيست
من در پي خويشم به تو برمي خورم اما
در تو شده ام گم
به من دسترسي نيست

نكن امروز را فردا
دلم افتاده زير پا
بيا اي نازنين اي يار
دلم را از زمين بردار

در اين دنياي وانفسا
تويي تنها منم تنها
نكن امروز را فردا
بيا با ما بيا با ما

امروز كه محتاج تو ام جاي تو خالي ست
فردا كه ميايي به سراغم نفسي نيست

در اين دنياي ناهموار
كه ميبارد به سر آوار
به حال خود مرا نگذار
رهايم كن از اين تكرار
در اين دنياي وانفسا

تويي تنها منم تنها
نكن امروز را فردا
بيا با ما بيا با ما

امروز كه محتاج تو ام جاي تو خالي ست
فردا كه ميايي به سراغم نفسي نيست
آن كهنه درختم كه تنم غرقه ي برف است
حيثيت اين باغ منم خار و خسي نيست

دوست دارم سبد سبد
باز گل عشق جوونه زد
دوست دارم یه عالمه
هر چی بگم بازم كمه

دوست دارم یه آسمون
كجایی ای نا مهربون
كجایی ای نا مهربون . كجایی ای نا مهربون
دوست دارم قطار قطار

خزونم و كردی بهار
دوست دارم دیوونه وار
باور نداری از قرار
فرقی برام نمی كنه

چه با خوشی چه حال زار چه با خوشی چه حال زار
دوست دارم به اون خدا به اون خدای عاشقا
دوست دارم تا پای جون
می خوای بمون می خوای نمون

چونكه گرفتار شدی عاقبت كار بدون
عاقبت كار منم هر چی كه هستی بمون
دوست دارم سبد سبد
باز گل عشق جوونه زد

دوست دارم یه عالمه
هر چی بگم بازم كمه
دوست دارم یه آسمون
كجایی ای نا مهربون

كجایی ای نا مهربون . كجایی ای نا مهربون
دوست دارم به اون خدا به اون خدای عاشقا
دوست دارم تا پای جون
می خوای بمون می خوای نمون

چونكه گرفتار شدی عاقبت كار بدون
عاقبت كار منم هر چی كه هستی بمون
دوست دارم سبد سبد
باز گل عشق جوونه زد

دوست دارم یه عالمه
هر چی بگم بازم كمه
دوست دارم یه آسمون
كجایی ای نا مهربون
كجایی ای نامهربون كجایی ای نامهربون

با هر نگاه بر آسمان اين خاک هزار بوسه مي زنم
نفسم را از رود سپيد و آسمان خزر و خليج هميشگي فارس مي گيرم
من نگاهم از تنب کوچک و بزرگ و ابوموسي نور مي گيرد
من عشقم را در کوه گواتر در سرخس و خرمشهر
به زبان مادري فريا... د خواهم زد فريا... د خواهم زد

تفنگم در دست و سرودم بر لب
همه ي ايران را مي بوسم
من خورشيد هزار پاره ي عشق را بر خاک وطن مي آويزم
من خورشيد هزار پاره ي عشق را بر خاک وطن مي آويزم

اي وارثان پاکي من آخرين نگاهم
بر آسمان آبي اين خاک و خليج هميشگي فا... رس فا... رس فا... رس خواهد بود

من کویرم ای خدا با حسرت یک قطره آب
یه عمره که دریا رو از دور میبینم تو سراب
بهار برام یه اسم یه اسمه کهنه تو کتاب
حرف من با آسمون چرا میمونه بی جواب

خدایا خدایا کویرم کویرم
بگو ابر بباره میخوام جون بگیرم
اگه بارون بباره آروم آروم نم نم رو لب خشک تشنم گیسوی سبز جنگل تنمو می پوشونه
پرنده رو درختها میسازه آشیونه

خدایا خدایا کویرم کویرم
بگو ابر بباره میخوام جون بگیرم
اگه بارون بباره آروم آروم نم نم رولب خشک تشنم
گیسوی سبز جنگل تنمو میپوشونه
پرنده رو درختها میسازه آشیونه

خدایا
خدایا
خدایا
خدایا
خدایا
خدایا
خدایا
خدایا
خدایا

دلم مثل جعبست
جعبه ی پر جواهر
خونه به رنگ یاغوت
اما خوشه به ظاهر
حیف که زد و شکستش

هر کی به دستش افتاد
هر کی به دستش افتاد
دلم مثل یه باغه
باغ بهار نارنج
واسه تنای خسته
یه جای ساکت و دنج

حیف که تو این زمونه
عشقه که رفته از یاد
عشقه که رفته از یاد

شب تولد عشق
دلم رو هدیه دادم
به اون که عاشقم کرد
منو داد بر باد
هدیه رو وا نکرده پس فرستاد

پس فرستاد
پس فرستاد
دلم مثل جعبست
جعبه ی پر جواهر
خونه به رنگ یاغوت

اما خوشه به ظاهر
حیف که زد و شکستش
هر کی به دستش افتاد
هر کی به دستش افتاد

دلم مثل یه باغه
باغ بهار نارنج
واسه تنای خسته
یه جای ساکت و دنج

حیف که تو این زمونه
عشقه که رفته از یاد
عشقه که رفته از یاد

شب تولد عشق
دلم رو هدیه دادم
به اون که عاشقم کرد
منو داد بر باد

هدیه رو وا نکرده پس فرستاد
پس فرستاد
پس فرستاد

شب تولد عشق
دلم رو هدیه دادم
به اون که عاشقم کرد
منو داد بر باد

هدیه رو وا نکرده پس فرستاد
پس فرستاد
پس فرستاد
هدیه رو پس فرستاد