متن ترانه

رفیقا همشون رفتن
بتیغا همشون رفتن
داشیا همشون رفتن
لاشیا همشون رفتن
وقتی دیدم اَ روم رد شدن
فهمیدم کلا همشون حرفن
اینارو دیدم و خشک شدم
تنم یخ زد، انگار تا کمر تو برفم
به خودم آویزونم
عین یه لباسِ خیس
کابوس هر شب منه
میگه عقده هاتو یه جا بریز
فنا این لا به لا یه ریز
میگن اپیک بده یه کار بیست
میگم جمعش کنید بره بابا
دیگه تو آسمون من ستاره نیست
یه زمانی همه کارا هدف
داشتن، می رفتیم بالا از سقف
یه مشت چاقال شدن باهام طرف
به خودم اومدم داشم رفت
کارم به امنیت خورد گره
یکیشون گفت همه کارات داش قره
گفتم چی میگه این مگه مبصره؟
اینا شکل کاره، همه پوستره
مملکت پره دزده
خب مگه خوندن من فقط مشکله؟
پرچم رپو کوبیدم
جعفری همه جا میگه این مُخبره
به یاسر می گفتم بیا ایران
می گفت بین اینا ما رو کیا می خوان؟
گفتم اینا خودش یه نوع چالشه
می گفت فایده نداره، بیار ایمان
حالا خودم این جام بی حمایت
می خوام کاریو بکنم که باید
هر از گاهی زده سرم حماقت
کی رو بگام بکنه کفایت؟
میگن نشونست تو این روایت
به کی بگم نخوام بشم هدایت؟
بگو باید برم کدوم دادسرا
بخوام اَ خدا بکنم شکایت؟

روح نمی خوام، مال خودت
قلب نمی خوام، مال خودت
عشق نمی خوام، مال خودت
بهشت نمی خوام، مال خودت
ذات پستو بده بیاد
چرک دستو بده بیاد
واسه خودیا شستو بده بیاد
بده که اینجا ما داریم گره زیاد
نور نمی خوام، مال خودت
راه دور نمی خوام، مال خودت
چشِ کور نمی خوام، مال خودت
بگو با اینا چطوره حال خودت؟
تو که میره میاد زندگیات
دیگه می خوای چیو بِم بدی یاد؟
باید بِکنی، بره جیبات
اینو یاد گرفتم از دل سیات

گرفتن منو وقتی بودم talent
جوون هفتادی، پرونده گله
در اومد نصف دادسرا fanه
جلو شعبه واسه عکس می ریختن پره
تو آیینه گفتم داشی فدا سرت
صاف برو همه اینا به یه ورت
دیدم تهش برات میمونه پا شلت
لابی نباشه می مالن درت
ای
میگن همینه هست
میگم این زمین می خواد تأمين بذر
امیر با کسی نه میده دست
نه میده قرض، نه میره هرز
ولی کارتون تاکید فرضه
تعیین مرزه، تحمیل ترسه
تهش میشه عقیده نقض
تبعید مغز، تغییر فصل
ولی هنو خم نشدم تا کمر
هنو خیلی باغیرتا با منن
هنو سفت تر پای کارمم
اوج می گیرم بچینید بالمم
بعد این آهنگ بکنید پارمم
منم عصبیم، منم آدمم
برمیگردم تو خاک مادریم
نمیفته دست لاشیا لاشمم
می خواستم باز کنم گره هارو
هممون بریم بالا پله هارو
پا شدیم رفتیم تو دل کارو
که تهش بمونه یه دلِ زارو
فکر نمی کردم ببندم بارو
یه روزی بزنم همه حرفارو
بگو آغوش باز کنه زمین
که بالایی ول کنه خِر مارو

روح نمی خوام، مال خودت
قلب نمی خوام، مال خودت
عشق نمی خوام، مال خودت
بهشت نمی خوام، مال خودت
ذات پستو بده بیاد
چرک دستو بده بیاد
واسه خودیا شستو بده بیاد
بده که اینجا ما داریم گره زیاد

دیدم جلوم ریخت ساده خونا
واسه ما بد، خوب واسه اونا
داد زدم بره تا آسمونا
افتادن به جونم این شافه کونا
آیندتونو می دونم ندید
هرزه این، چه قدیم، چه جدید
این راه، بی راهست شدید
همه باختین چه برین، چه نرین
همه تو لکید، همه تو شکید
صدایی نیست بهتون بده نوید
به ما میگی وصل، تو صف سن ایچ
خودتون اَ همه جلویین صد هیچ
یه رو می فهمید کور و کرید
همین جهلتون خفتتونو درید
واسه همین به تو میدن جیره
امثال منو می کنن تبعید
تو بگو حبس، امیر نمی ترسه
بگو ساز، امیر نمی رقصه
بگو مرگ و یه لحظه قبضه
روحی نیست، تنم نمی لرزه
ولی زدم بیرون واسه fanم
واسه غم تو چشای ننم
مهم اینه کله ام داره ورم
دنیا پی اینه چقدر داری جَنم