Lyrics

اوه اوه
(یک یک) کلا هر مادرجنده ای راست کرد
یه کصشعری گفت و یه اُمَتی رو بگا داد دیگه
اینه که مادرجنده ها بسیارند (دو دو)
به یکی وصلش نکنید لااقل (هشت)
اینو (دو دو هشت)
اینو به یکی وصلش نکنید لااقل

یه مادرجنده ای یهو راست کرد بگه سَر کُن (روسری)
یه مادرجنده خواست فتوا بده سَرخود، هه (اَه)
یه مادرجنده رفت، ورداشت همه چیزو پدرسگ برد
هِی مادرجنده خورد، چقد بگیم سگ خورد، هه
یه مادرجنده کرد تا ته، یه مادرجنده زد دستبرد
یه خوارکصه اشتباه زد، کلی جوون تو این نسل مُرد
یه مادرجنده وحشی، کرد هوا رو قفس طور
یه مادرجنده دلش خواست بکنه شهرو از بُن بَست پُر

اینه که میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میگم

آره، من میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میگم

کلاً ایرانی جماعت روز خوش ندیده که
هر مادرجنده ای از راه رسید فقط کند، فقط برد
از کاسه توالت های گرجستان
تا خاک و سنگ دبی
تا حتی لوازم آرایش تو اروپا و
پِسته و فرش و زعفرون تو کل جهان
جالبه، اون وقت خودمون یه نون درست تو سفره هامون نیست

آ، ما به جرم رپ تو استانبول
اون به جرمِ اعتراض اِوین
چطوری توقع داری جواب با احترام بدیم
همه تو حبس به نام دین
چهل ساله ادامه داره این زندون خودساخته
ولی ما میشیم حتی تو زندان یه تیم
ما تش از هرجا رد میشیم، تو اصن بگو میدانِ مین و
بالأخره میرسه اون روز که کِی بشه عید ما بگیم
عزا مزا نداریم که ما
اون روز برسه جشنه همش
کِی بخوابیم دست خودمون
کِی بیدار شد، به پَشمِ ننه ش

میرسه اون روزی که هرکی هرجوره خوشه
نبینیم سگه گربه میخوره، چون گربه هه جوجه کُشه
یه روز میفهمن کُت تن کیه و میبینی به تنم خوبه کُته
میبینم روشنی جون گرفته، تاریکی رو به موته

اما فعلاً میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میگم

آره، من میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میگم

یه مادرجنده خواست و کُشت دختر مردمو فقط سر حجاب
یه مادرجنده کرد با فقر همه رفقامونو ته بچاپ
یه جوری میزنن که جاش هنوزم درد کنه بعد سه ماه
یه مادرجنده با تصمیم غلط کرد همه مردمو قعر یه چاه
همه از همه چی سیرن یا که بد دلتنگ و وابسته
یا حوصله سَربَره زندگی یا از کار زیاد همه سِر، دست و پا خسته
چقدر میکِشه مگه یه تن، به خدا، به طبیعت قسم بسه
دیگه از پوست و استخون سهله، که غم رسیده اصن هسته

اینه که میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میرم

آره، من میرم که میرم
همه اینارم به کیرم میگیرم
ولی کل زمین بی رحمه، بی رحم
من همه اینا رو دیدم که میگم

خلاص