Paroles

یک یک دو دو هشت (هشت)

آ ، خونه شده قبرستون ، همه فازِ بد میدن بهم ، هِی !
یه جور فضا قفس طوره که میگیری فازِ MMA !
بی اعصاب ، جنگی ، ناله
بدن جر وا جر ، فول تتو رنگی پاره !
حالِ توئم مثلِ منه ؟ نه ؟!
وصلیمون بهم دیگه زنجیر واره !
گفتم وقتی میزنه یکی به من ، یعنی زده یکی به تیم !
وقتی میزنه یکی به تیم ، وقتشه یکی بشیم !
ولی اینجا یکی که نمیشن هیچ ،
تازه تا میخوری زمین ...
همه بدتر پا میزارن روت و فقط بگا میری بیخودی همین !
به گا کی میده ؟! همون بیخودی ترین !
این محدوده خطرناک بود ، هر کی اومد توش وحشی شد !
بازیِ ما تَه نداشت ، هِی بیخود نپرس تَهش چیشد !
میگن آقامون اشتباهش این بود که آورد تو خونه تفریحشو !
ولی ننه ی ما جنده نبود ، چیشد ؟!
خونه این و اون ظرف میشست !

آ ، اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
باز دمِ امیر تتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !
اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
باز دمِ امیرتتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !

میگه سهمِ ما قفس نبود ، قفس به دستِ آدمی ساخته شد !
سهمِ ما آدم نبود ، فرشته بود که به حسادت ، به قفس انداخته شد !
سهمِ ما قصری از جنسِ صفا و نَهری از جنسِ دعای ماهی ها بود که آتشِ بی رحم از حرصِ کباب ، سهمِ ما را از گرما فروخت و سوختن خرید !
حال سهمِ ما سوختن است و سوختن است و سوختن !
آه !

به تماشایِ کدوم دشت بشینم ؟!
( به تماشایِ کدوم دشت بشینم؟ )
همه چی سوخت ، چه بد سوخت !
( چه بد سوخت )
به بلندایِ کدوم کوه برم ؟!
( به بلندایِ کدوم کوه برم؟ )
غم پاهام و به زمین دوخت ، چه بد دوخت !
چه بد دوخت !
همش بی راهه ی سرد و همش شبایِ یک رنگ و همش روزایِ تکراری !
تو این دریایِ طوفانی و پُر موج ، کشتی ام سوراخه انگاری !
منو شبیهِ یه قفس بکش تو نقاشیت از این به بعد
من و فرشته ی مرگ ببین که یهو جسمَم از روحم پاشید به زمینِ گرم
من و شبیهِ درد بکش ، به رنگِ خون ، شبیهِ مرگ !
من و شبیهِ شیطان ، خودت و خدا بکش !
من و تو با هم خب زیادیم
بزار پس که بخوریم ، فقط جدا جدا به چشم
که این آدما طاقتِ ماوَرا ندارن و به همین چِشات قسم که فقط شُعاره عشق !

آ ، اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
باز دمِ امیر تتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !
اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
باز دمِ امیرتتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !

ما بد نرفتیم ، راه اشتباه بود !
ما بد نخواستیم ، همیشه انتخاب از بینِ بد و بدتر بود !
ما کج نرفتیم ، دست ها از تنگنا کج شدند و پاها از کج دستی ها خمیده و لَنگ !

کیو کیو بنگ بنگ !
دور پُره آی کیو ، همه پرفسور ، همه تنگ مَنگ ! هِع !
آدما خارِ کفتار و گاییدن ، قرنِ بیست و جنگ ! پِع !
از تو همه تاریک بی اعصاب ، از دور ولی دیسک و رنگ !
عکسا ورزشی تو خفا ، ریز گُل و بَنگ !

اگه دروغ و پُز خوبه ، پس بینِ اینا همه لاشی منم !
اگه اتو کشیده میخوای من چِت‌ تو مایه آب پاشیدنم !
اینجا همه یورو بازن ، ما چه عن شانسیم که ریال داریم !
این زمین کیری الاکلنگه و میره بالا و ما میایم پایین !
من دوست داشتم یه پرنده باشم که برم حسابی اون بالا مالا ها و نپیچه گرگ و پلنگ به پاچم !
من نرمالی صلح و دوست دارم
رمانتیک و قشنگه تاچَم !
ولی مردم خارِ خرس و گاییدن ، هر چی چَک میزنی باز هم خوابن
نفس تنگه ، خارش و گاییدم
انگار در و دیوارا اینجا آدم خوارن

آ ، اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
( بدنِ هر آدمی یه قفسه )
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
( این دستِ خودشه که چی تو این قفس نگه میداره )
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
( من و تو ممکنه موثر باشیم ولی تصمیمِ نهایی با خودشه )
باز دمِ امیر تتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !
آ ، اَ این آدما هیچی در نمیاد ، اینا رو باید نسل کُشی کرد !
( پس اینکه چی شدیم و بچه هامون چه طور تربیت شدن و گردنِ هم نندازیم! )
روز و با گریه شروع کردی ، تموم کنه فصل و چی ؟! درد ؟
( راستی این فصل از زندگی هم تموم شد ، با قفس ! )
تا اومدیم پا رو باز کنیم ، نفهمیدیم دست و کی بَست !
باز دمِ امیرتتلو گرم ، قُلنجِ این نسل و شیکست !
خلاص !